Τον τελευταίο καιρό και κάτω από τις δύσκολες συνθήκες που βιώνουμε, ακούμε πολύ συχνά για διάφορες ανάγκες μας που δεν καλύπτονται. Η ανάγκη μας για παρέα, για διασκέδαση, ταξίδια, αγορές, φαίνεται να είναι κάτι παραπάνω από εμφανής, σε βαθμό που η έλλειψή της δημιουργεί στον ψυχισμό μας βαθιά ρήγματα.
Αναρωτηθήκαμε λοιπόν –και βάση αυτού καταθέτουμε τον προβληματισμό μας-σχετικά με τη διάκριση μεταξύ των αναγκών και των επιθυμιών μας.
Στο μυαλό των ανθρώπων θα έπρεπε να υπάρχει ιδανικά μια καλά διακριτή, φανταστική γραμμή ανάμεσα σε “επιθυμία” και “ανάγκη”, όμως πιθανόν λόγω “κατασκευαστικού λάθους” αυτή η γραμμή είναι αρκετά θολή, με αποτέλεσμα να μπερδεύουμε τις δύο αυτές έννοιες.
Επιθυμία λοιπόν είναι κάτι που θα μου άρεσε να γίνει, αλλά δεν μου είναι απαραίτητο.
Αντιθέτως, ανάγκη είναι κάτι χωρίς το οποίο, πραγματικά δεν μπορώ να λειτουργήσω.
Είναι υγιές και απόλυτα φυσικό να έχουμε επιθυμίες. Θέλουμε να αποκτούμε πράγματα ,θέλουμε διασκέδαση, άνεση, διακοπές, και όλα αυτά είναι θεμιτά υπό τον όρο, πως δεν θα τα μετατρέπουμε σε ανάγκες.
Ποια είναι λοιπόν αυτά, χωρίς τα οποία πραγματικά δεν μπορώ να υπάρξω; Το νερό, το οξυγόνο, η τροφή, η προστασία από τις αντίξοες καιρικές συνθήκες, η συντροφικότητα, η εργασία είναι μερικά παραδείγματα καθολικών και πανανθρώπινων αναγκών επιβίωσης.
Πόσο παράλογο αλήθεια ακούγεται το “ έχω ανάγκη να βγω για ψώνια” αντί “επιθυμώ να κάνω αγορές” ή “έχω ανάγκη να ταξιδέψω” αντί “θα χαιρόμουν πολύ να κάνω ένα ταξίδι”. Οι επιθυμίες προκαλούν απόλαυση, αντιθέτως οι φανταστικές ανάγκες, ανασφάλεια, απογοήτευση και θλίψη.
Αν θέλουμε να ζούμε καλύτερα, καλό είναι να θέτουμε τις επιθυμίες μας υπό έλεγχο και να αναγνωρίζουμε ότι πολλές από αυτές , απλώς μας διασκεδάζουν και δεν είναι απαραίτητες για να νιώθουμε πλήρης.
Παραφράζοντας λοιπόν τον γνωστό τίτλο βιβλίου του Σ.Φρουντ, μπορούμε να μιλάμε για «οι φανταστικές ανάγκες ως πηγή δυστυχίας».
Comments